Cudny dzień i kolejne wyróżnienie.

Kochani,przepraszam za to milczenie. Mam okrutnie wyrzuty sumienia , a i tęsknię okropnie za Wami i blogiem lecz moja 24 godzinna doba jest zbyt krótka i jakoś rady nie daje. Ale się nieco zbuntowałem, przywiązałem szalikiem do krzesła i piszę ;-).

Kilka dni temu dostałem kolejne wyróżnienie. strasznie mi miło się zrobiło ale i troszku smutno.
Raz już wziąłem udział w tej zabawie i troszkę napisałem o sobie,swoich pasjach, lękach. Okropnie trudno było mi nominować kolejne blogi.
Uważam,że jestem zbyt krótko w naszym blogowym świecie aby z małą nutką arogancji, bądź co bądź, nominować innych i samemu odbierać takie laury uznania.
 Nie przeczę iż wyróżnienie sprawiło mi ogromną radość, jestem " tylko " facetem jak powiedziała by to moja koleżanka i być docenionym i zauważonym wśród tylu cudnych i oryginalnych blogów to wielki zaszczyt. Nie mniej jednak nie jestem jeszcze gotowy, nie wiem czy będę aby brać udział w tej zabawie. Zrobiłem to raz aby nie sprawić przykrości Kasi, aby nie uznano mnie za gbura.
Jestem obecnie na zakręcie mojego życia, wojuję ze swoimi strachami, lękami, obawami. Czasem przez okno mojego domu zagląda słońce napełniając moje serce radością i twarz uśmiechem. Czasem na gałęzi topolowej za oknem sypialni usiądzie sroka i zawadiacko kiwając ogonem rozkrzyczy się okrutnie, jakby chciała aby cały świat ją usłyszał. Oj co ja bym dał aby móc czasem tak sobie pokrzyczeć!
Miewam dni trudne i smutne ale i dni pełne kolorów, radości, nadziei i wiary w lepsze jutro. W czwartek nawet upiekłem ciacho z bananami ;-) hmmm pyszne było i nawet zakalca nie stwierdzono ;-)!
Odwiedzam Wasze piękne blogi. Przenoszę się jak Alicja w krainę czarów, Waszych marzeń, pięknej twórczości,kolorów. Każdy blog ma swoją historię, sensualność, wyjątkowość. Czasem trącają nutką dekadencji, szeleszczą zwiewną koronką, mienią się diamentami niepowtarzalnej biżuterii. Przepełnione są mądrością, czułością, smutnymi i radosnymi chwilami. Trudno w tak wielkim bogactwie wyboru wskazać ten naj. Czuję się czasem jak Mały Książę w pięknym różanym ogrodzie. Każda róża była piękna, piękniejsza od poprzedniej i jak tu sprawiedliwie wybrać?! Nie śmiem losować,poddawać kryteriom, Każda i każdy z Was ma swój pomysł na bloga, swoją wrażliwość, swój odbiór świata.
Nie czuję się odpowiednią osobą do oceniania, bo tak łatwo skrzywdzić, a tego bym nie chciał.
Otworzyłem się tak przed Wami, bo wędrując w świat blogów, szukam zapomnienia, inspiracji czasem kropli nadziei, słońca, życiowej mądrości. Opisujemy w nich po części samych siebie, nasze dusze, a to wbrew pozorom bardzo delikatna materia. Szanuję każdą i każdego z Was, miło mi jak mnie odwiedzacie, a jest Was coraz więcej ;-). Cieszy mnie to bardzo, bo dane jest mi zaglądać do nowych miejsc, czytać piękne i wzruszające historie, oglądać bajeczne zdjęcia, cieszyć i smucić się z Wami. Bardzo Wam za to dziękuje.
Życie każdego z nas czasem okrutnie doświadcza, czasem ofiaruje prezenty , bywa kapryśne, niesforne ale czasem z miną małego dziecka pcha nas naiwnie w stronę słońca.
Uczymy się go każdego dnia na na nowo i dla tego jest takie niepowtarzalne i wyjątkowe jak każdy z nas.
Dlatego przepraszam, że nie wezmę więcej udziału w zabawie z wyróżnieniem, nie gniewajcie się. Mam nadzieje, że moim dzisiejszym wywodem nie przysporzyłem nikomu przykrości.
Dziękuję  nowym obserwatorom za miłe wpisy, a i swoim stałym również. Cieszy mnie iż tak licznie bierzecie udział w moim CANDY ;-) Każdemu z osobna życzę powodzenia.
Miłego i spokojnego wieczora życzę i oby do wiosny, bo ta już delikatnie puka w nasze okna.
A właśnie okna!!! czas już je umyć, bo jeszcze przeoczę Panią Wiosnę w jej szmaragdowej sukni i co ja wtedy zrobię? Wstyd!!!
Ściskam i buziaki posyłam, Grzegorz.